«Διευκολύνει την ανάρρωση σε οικείο περιβάλλον, μειώνει τις χρονοβόρες μετακινήσεις, εκπαιδεύει τους οικείους στη φροντίδα του ασθενούς, μειώνει τον κίνδυνο ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων και επανεισαγωγών στο νοσοκομείο, εξασφαλίζει τη συνεχή παρακολούθηση και την ενημέρωση του θεράποντος ιατρού και βελτιώνει την ψυχική διάθεση και την ποιότητα ζωής του ασθενούς»